पर्यटकीय स्थल आलिताल ओझेलमा

डडेल्धुरा । पर्यटकीय दृष्टिकोणले प्रदेश नम्बर ७ को प्रचूर सम्भावना बोकेको आलिताल संरक्षण र संवद्र्धन गर्न नसक्दा ओझेलमा परेको छ । डडेल्धुुराको भित्री मधेस आलिताल गाउँपालिका वडा नम्बर ३ मा रहेको आलिताल सम्बन्धित निकायले तालको संरक्षण र सम्वर्धन गर्नमा ध्यान नदिँदा ओझेलमा परेको छ ।
आलिताल समुद्री सतहबाट आठ सय मिटर उचाइमा महाभारत पहाडी श्रृंखलाको फेदमा रहेको छ । ताललाई व्यवस्थित गर्न सके पर्यटकहरूको संख्या बढाउन सकिने सम्भावना भए पनि कुनै निकायले पहल नगरेको स्थानीयहरूको गुनासो छ ।
आलिताल गाउँपालिकाका अध्यक्ष बलबहादुर गुरुङका अनुसार एक हजार एक सय ७५ मिटर लम्बाई तथा करिब चार सय मिटर चौडाइ रहेको ताल महाभारतको चुरेबाट विभिन्न फोहर पदार्थ जम्मा हुँदै गएपछि अहिले साँघुरिँदै गएको छ । तालको वरिपरि बिरुवा उम्रिनुका साथै फोहरवस्तु थुपारिँदै गएको छ ।
धार्मिक ऐतिहासिक र पर्यटकीय दृष्टिकोणले महत्त्वपूर्ण मानिने तालसम्म पुग्ने सडक समेत अधुरै अवस्थामा छ । यस ताललाई चुरेका डाँडाले घेरेको छ । यस तालको परिपरि सुन्दर हरियाली वनले ढाकेको छ । जिल्ला सदरमुकामबाट करिब चार घन्टामा यहाँ पुग्न सकिन्छ ।
करिब पाँच दशक पहिले यस ताल भएको ठाउँमा १५–१६ परिवारको बस्ती थियो । त्यस गाउँमा बसोबास गर्ने एकजना विहे गरेकी महिलालाई सपना भएको थियो । सपनी त्यस महिलाले एउटा ठूलो राँगोको ठाउँकोमा बत्ति ‘दियो’ बालेर आएको थियो । महिलालाई सपनामा आएको राँगोले यस ठाउँमा भोलि पानी पर्छ । यस ठाउँमा हावाहुरी पनि आउछ, यस क्षेत्रमा ठूलो तलाउ हुने भएकाले तपाईहरू यस क्षेत्रबाट अरू ठाउँमा बसाइ सर्नु नत्र यहाँहरूलाई ठूलो आपत बिपत आउने राँगोले भनेछ ।
त्यी महिलाले खान पुर्‍याउनको खेत नजिकै पुग्ने बेला सपनामा देखेको जस्तै ठूलो राँगो बिपनामै देखिछन् । त्यी महिला त्यहीँ ठाउँमा ढलिछन् । त्यस क्षेत्रलाई पूरै पानीले ढाकेछ । रोपाइ गर्न खेतमा गएका सबै मान्छे, गोरुका घर सबै पानीमा डुबेर तालमा परिणत भएको किंवदन्ती छ ।
‘आलितालमा तीर्थयात्रीहरू पनि आउने गर्छन् । आलिताल गाउँपलिकाका ७ का वृद्ध मोहन पार्कीका अनुसार यस तालमा आएका व्यक्तिहरूले भोक लागेपछि जे खाने बिचार छ सो कुुरा मनमा सोचेमा त्यो खाने कुरा तालको किनारमा आउने गथ्र्यो भन्ने जनविश्वास पनि छ । प्राचीनकालमा खानको लागि खिर, सेलरोटी जुन खान मन लागेको छ । त्यो खानेकुरा तालको किनारमा आफैं पाकेर आउथ्यो भन्ने किंवदन्ती छ ।
अचम्मको किंवदन्ती भएर पनि यसको प्रचारप्रसार भएमा आन्तरिक र बाह्य पर्यटकको घुइचो लाग्न सक्ने स्थानीय रामदत्त जोशीले बताए । पर्यटन वर्ष २०११ मा आलिताल पर्यटन विकास समाज गठन गरिएको थियो । सम्बन्धित निकायले तालको उचित संरक्षणका लागि चासो नदेखाउँदा ताल पर्यटकीयको ध्यान तान्न नसकेको हो ।
भित्री मधेस क्षेत्रका विद्यालयहरूका विद्यार्थी वनभाजोको लागि मात्रै आउने गरेका छन् । यहाँ आइपुगेका मोरङका अशोक राई तालले ताल पुरिने अवस्थामा रहेको बताए । आलिताल गाउँपालिकाका अध्यक्ष बलबहादुर गुरुङका अनुसार राष्ट्रपति चुरे संरक्षण कार्यक्रमसँग समन्वय गरी तालको चारैतिर फुटपाथ बनाउने योजना बनाइएको छ । वरिपरि विभिन्न देवताको मन्दिर निमार्ण गरी पिकनिक स्पोट निमार्ण गर्ने तयारीमा भएको अध्यक्ष गुरुङ बताउँछन् । उनका अनुसार तालको आसपासमा रहेका मगर बस्तीलाई ‘होमस्टे’ बनाउन पहल समेत भइरहेको छ ।