समाचार प्रभाव : बन्धनमा रहेकी बालिकाले पाइन्– सहारा

लम्की । आठ वर्षदेखि बाँधेर राखिएकी लम्कीचुहा नगरपालिका वडा नम्बर ६, बागमारा मुक्त कमैया शिविरकी ११ वर्षीया शिउरानी चौधरीको बल्ल औषधोपचार शुरु भएको छ । अति विपन्न परिवारकी शिउरानीका लागि अहिले ‘असहायका लागि सहयोगी हातहरू, नेपाल’ नेपाल नामक संस्था सहारा बनेको छ । संस्थाले बालिकाको नि:शुल्क उपचार गरिरहेको छ ।
अनुमोदनमा दैनिकमा केही दिनअघि ‘आठ वर्षदेखि बन्धनमा’ शीर्षकमा समाचार प्रकाशित भएपछि सो संस्थाले उनको नि:शुल्क उपचार अघि बढाएको छ ।
संस्थाका अध्यक्ष बलबहादुर बिष्टले मानसिक स्वास्थ्य दिवसको अवसरमा बालिका शिउरानीको स्वास्थ्यजाँच गरिएको बताए । अध्यक्ष बिष्टले भने– “उनको बारेमा समाचार पढेपछि हामी उनले घरमा गयौं ।” उनलाई कोठाभित्र थुनेर बाँधेर राखेको देखेपछि उपचारको लागि सहारा घरमा ल्याउन भन्यौं ।
नसा तथा मनोचिकित्सक डाक्टर मोहन बेलबासेका अनुसार शियरानीमा जन्मिने बेला समस्या भएकोले अस्वस्थ भएको हुन सक्ने बताए । उनले शिउरानीले लामो समयसम्म औषधि सेवन गर्नुपर्ने बताए ।
बालिकाकी आमा राजकुमारीले सहारा घरसम्म आउनका लागि अध्यक्ष बिष्टले नै बस भाडाको व्यवस्था गरिदिएको बताइन् । उनले भनिन्– “गरीबीका कारण आजसम्म छोरीको उपचार गर्न सकेका थिएनौं । छोरीलाई डाक्टर कहाँ देखाउन पाउँदा निकै हर्ष लागेको छ ।” शिउरानीका बुबा लख्खनले अबदेखि छोरीलाई नबाध्ने बताए ।
सहारा घरको पहलमा घोडाघोडी अस्पतालले विशेषज्ञ डाक्टर बोलाएर नि:शुल्क उपचारको व्यवस्था गरेको थियो । अस्पतालका सञ्चालक बालकृष्ण रिजालले शिउरानीको उपचारको लागि अस्पतालले नै औषधिको व्यवस्था गर्ने बताए ।
शारीरिक र मानसिक रूपमा अस्वस्थ बालिका शिउरानीलाई दुवै हात पछाडि बाँधेर राखिने गरिएको थियो । शिउरानीकी आमा राजकुमारीका अनुसार खुला छोडे शिउरानीले आफ्नो दाँतले आफ्नो शरीरमा जहातही टोकेर घाउ बनाउने भएकीले दिनभरी बाध्ने गरिएको छ । राजकुमारीले भनिन्– “दिउसो हामीहरू मजदूरी गर्न जान्छौं । घरमा कोही हुँदैन । छोरीलाई खुला छोडौं भने दातले आफैलाई टोकेर घाउ नै घाउ बनाउछे । त्यसै भएर दिनभरी दुवै हात पिठ्युँमा फर्काएर बाध्ने गरेका छौं ।”
अति विपन्न भएका कारण उनीहरूले शिउरानीको उपचार गर्न सकेका थिएनन् । शिउरानी लख्खन र राजकुमारीका पहिलो सन्तान हुन । उनका दुई छोरी र एक छोरा छन् । आमा राजकुमारीका अनुसार जन्मिने बेला शिउरानी स्वस्थ थिइन् । उनले भनिन्– “तीन वर्षको उमेरसम्म छोरीले बोल्ने गरेकी थिई । एक्कासी एक दिन उसको दिसामा रगत देखियो, ज्वरो आयो । हामीले चुहा उपस्वास्थ्य चौकीमा उपचार गरायौं । केही दिन ठिक भयो, तर फेरि उनी अस्वस्थ हुन थालिन् ।”
शिउरानीका बाजे लेखराज चौधरीका अनुसार उनीहरू पहिले मनुवा गाउँमा कमैयाका रूपमा बस्थे । पछि उनीहरू साविक चुहा गाविसको तिल्कागाउँको एक किसानकहाँ तीन वर्षसम्म कमैयाका रूपमा बसेका थिए । उनीहरू २०६४ सालमा साविक चुहा गाविसको बागमारामा मुक्त कमैया शिविरमा आएर बस्न थालेको लख्खनले बताए ।