“देश, सपना अनि सेतो बाकस”

गएको थियो उ धन कमाउन भनी थुप्रै सपना वोकेर

परिवार जनका इच्छा पूरा गर्न तर आफ्नो इच्छा रोकेर

गर्थ्यो फोनमा बात उसले छ यहाँ कान्ति, सुख सयल

पसिना बगाउदै, सुख छ भन्दै सब जनसंग भो गयल

—————-==————==————-==———

काढ्या थियो ऋण सय कडा तीनको साहु महाजनसित

कठै यो बज्र अचानक पर्यो यहि हो त सन्सार को रित ?

भन्थ्यो जाने बेला पीर छैन पियारी बसे है तीनवटा वर्ष

ल्याउछु, कमाउछु जोड्ने छु ऐश्वर्य कति होला उसपछि हर्ष

————==———————==——————————

घाम तातो, हुँदै थियो उ रातो पठाउथ्यो बेतन घरमा

बुवा, आमा, जहान, सन्तती बाच्या थिए उसकै भरमा

पठाउथ्यो फोटो सालिन कामको गर्थ्यो उ मजदुरी

देशकोदुख सम्झिदा उसको हुन्थ्यो मन कुरी – कुरी

————==—————-==—————————

लाग्यो उसलाई अचानक बज्र पर्यो तहि छातिमा

सपना कति बुन्या थियो कठै सबै उडे त्यही रातिमा

उता जहान कुर्दै थिए बेतन आज आउने कि भोली

के थाहा ती अबोध जन लाई लागिसक्यो मुटुमा गोली

————–==——————==————————-

जहानसंगै धान्दै थियो उसले देशको ग्राहस्थ कुल

निमेक भरमा फुतै निभ्यो दियो देशको ढुकटी मुल

पाए खबर बा-आमा, जहान दौडे सब सरी चरी

आयो उ सेतो बाकस मा सुतेर कहिल्यै न उठ्ने गरी

———–==—————-==————————–

आयो चिलगाडी बोकेर बाकस बन्द गरि उसको सपना

रुदै मुर्छा पर्दै भक्कानिन्छिन जहान यो निद्रा हो कि जपना

यता नेताको टाउको गन्ती, हुँदै छ भाग र बन्डा

बालख उसका कुर्या छन कठै पर्यो भाग्यमा डन्डा

सरोज दाहाल, बैतेश्वोर-४, दोलखा