निर्मलाकी दिदीको यक्षप्रश्न : सरकारले किन हाम्रो कुरा नसुनेको होला ?

धनगढी । शुक्रबार देशभरी बालअधिकार संरक्षण र सम्बद्र्धनका बारेमा ठूल्ठूला भाषण भए । बाल अधिकार संरक्षणमा क्रियाशील संघसंस्था, मन्त्री, सांसद, राजनीतिक नेता, नागरिक अगुवा, शिक्षक, विद्यार्थी सबैले बाल अधिकार दिवसका अवसरमा आयोजना भएका विभिन्न कार्यक्रममा सहभागी भएर बालअधिकार संरक्षणका पक्षमा ऐक्यवद्धता व्यक्त गरे । तर, झण्डै दुई महिनादेखि न्यायका लागि हारगुहार गरिरहेका कञ्चनपुर भीमदत्त नगरपालिका वडा नम्बर २, उल्टाखामको निर्मला पन्त परिवारलाई बाल दिवस फिक्का लागिरहेको छ ।

साउन १० गते बलात्कारपछि हत्या गरिएकी १३ वर्षीया निर्मला पन्तका आमाबुबा यतिखेर न्यायका लागि संघीय राजधानी काठमाडौंमा भौतारिरहेका छन् । हरेक दिन राजधानीदेखि देशका विभिन्न स्थानमा ‘निर्मलाका निम्ति न्याय अभियान’ अन्तर्गत दवावमूलक कार्यक्रम भइरहेका छन् । निर्मला बलात्कार तथा हत्या घटनाप्रति राष्ट्रिय तहमा मात्रै नभएर अन्तर्राष्ट्रिय तहमा समेत चासो व्यक्त भइरहेको छ । तर, हत्या भएको ५१ दिन भइसक्दा पनि न त घटनाको सत्यतथ्य नै पत्ता लागेको छ, न घटनाका वास्तविक दोषि नै पक्राउ परेका छन् ।
निर्मला हत्या घटनाको छानबिन लम्बिदै गएपछि उनका परिवारजनमा न्याय पाउने आशा पनि क्षीण हुँदै गएको छ । यसैभएर होला, शुक्रबार कञ्चनपुरको महेन्द्रनगरमा आयोजित बालअधिकार दिवसका अवसरमा आयोजित गीत प्रतियोगितामा उनकी दिदी मनिषा पन्तले देउडाभाकामा गीत सुनाइन् :
               पहाडका वनभरी पाकेका किरमडा, कहिले न्याय पाउने होली, बहिनी निर्मला ।
               जन्म दिने मेरी आमा रुन्छे आँसु झारी झारी, तेरा काल लैजान लाईछ त्यो लिखुकी बारी ।
भीमदत्त नगरपालिका वडा नम्वर २ मा रहेको एकता बाल क्लवले आयोजना गरेको बाल दिवसका अवसरमा गीत प्रतियोगितामा सहभागी भएकी मनिषाले देउडाभाकामा गीत सुनाइरहदा अन्य सहभागीहरूका आँखा रसाएका थिए ।
साउन १० गते मनिषाले बहिनी निर्मलालाई भनेकी थिइन् “म नआउँदासम्म कतै नजानु है ।” मनिषाले त्यो दिन स्मरण गरिन्– “तर, म घर आउनुभन्दा अघि नै निर्मला उसकी साथी रोशनीको घर गइसकेकी रहेछ ।”
केही दिनअघि अनुमोदनसँगको कुराकानीमा मनिषाले साँझसम्म पनि बहिनी (निर्मला) घर नफर्केपछि आफूहरू निकै आत्तिएको बताएकी थिइन् । उनले त्यो दिन स्मरण गरिन्– “आमाले रोशनीको घर जानुभएछ, तर त्यहाँ पनि निर्मलालाई पाउनु भएन छ । त्यसपछि प्रहरी र अरू ठाउँमा पुगेर खोजी कार्य गरिदिन गुहार माग्नु भएछ, तर कतैबाट पनि सहयोग पाइएन । अर्कोदिन बिहान बहिनी उखुबारीमा मृत अवस्थामा फेला परि ।”
उनले बहिनीको बलात्कारपछि हत्या भएको घटनाले आफू पनि त्रसित भएको बताइन् । “पहिला कहिलेकाँही साथीहरूको घर जान्थे, अहिले त घरबाट बाहिर जान पनि डर लाग्छ” उनले आफूलाई अहिले स्कूलमा पढाइमा पनि रुचि नभएको बताइन् । “स्कूलमा पनि बहिनीको मात्रै याद आउँछ । मन लगाएर पढ्न सकिरहेकी छैन” उनी भन्छिन्– “बहिनीको त्यति विभत्स ढंगले कसले हत्या गर्‍यो होला ? त्यसलाई कारवाही भएको हेर्ने मन छ ।”
मनिषा अहिले १५ वर्षमा प्रवेश गरेकी छन् । घरमा भान्साको कामदेखि हरेक काममा हातेमालो गर्ने दिदीबहिनी एकआपसमा अत्यन्तै मिल्थे । निर्मलाको बलात्कारपछि हत्या भएपछि अहिले मनिषा आफू एक्लो भएको महसुस गरिरहेकी छन् ।
बहिनीको बलात्कारपछि हत्या भएको दुई महिना पुग्न लाग्दा पनि अहिलेसम्म वास्तविक दोषि पत्ता नलाग्नु र कलिलै उमेरमा बहिनी गुमाउनु परेको पीडाले मनिषालाई निकै आहत गरिरहेको छ । बहिनीसँग खाना पकाएको, कुरा नमिल्दा झगडा गरेको, सँगै सुतेको, खेलेको लगायतका झझल्को उनलाई अहिले पनि आइरहने गरेको छ । “निर्मलाको याद आउँछ । आँखाबाट आँशु झरिरहन्छ । झन सरकारले दोषि पहिचान गर्न नसक्दा मनमा कैयौं प्रश्न उठिरहेका छन्” मनिषाको एउटै प्रश्न छ– “मेरी बहिनीको हत्यारा कहिले पत्ता लाग्छ होला । सरकारले हाम्रो कुरा किन सुन्दैन होला ?”