चार पटक चुनाव हारेका सिंहले पाँचौ पटकमा जिते

बझाङ । एमालेका तत्कालीन महासचिव मदन भण्डारीले भनेका थिए, ‘राजनीतिमा थकाइ भन्ने शब्दावली हुँदैन ।’ यही भनाइ बझाङका नव निर्वाचित सांसद भैरवबहादुर सिंहको जीवनमा पनि मेल खान्छ । ३ पटक प्रतिनिधिसभा र एकपटक राष्ट्रिय सभाको चुनावमा पराजित सिंह राजनीतिमा थाकेनन् । प्रयत्न गरिरहे । पाँचौंपटकमा उनले जित आत्मसात् गरेका छन्, गणतन्त्र नेपालको संविधान कार्यान्वयन गर्ने पहिलो संघीय संसदको सदस्य निर्वाचित भएर ।
उनी आफ्ना प्रतिद्वन्द्वी कांग्रेस उम्मेदवार पृथ्वीबहादुर सिंहलाई ७ हजार ७ सय २ मतले पराजित गर्दै प्रतिनिधिसभामा निर्वाचित भए । २०४८ यताका निर्वाचनमध्ये जिल्लामा सबैभन्दा धेरै मत अन्तरले जित्ने पहिलो नेतासमेत हुन पुगे । भैरवबहादुर यसअघि तत्कालीन क्षेत्र नम्बर २ बाट २०४८, ०५१ र ०५६ को प्रतिनिधिसभा निर्वाचनमा कांग्रेस उम्मेदवारसँग लगातार पराजित भएका थिए । लगत्तै २०५८ मा भएको राष्ट्रिय सभाको सदस्य निर्वाचनमा पनि उनी पराजित भए ।
जिल्लाको दुर्गम सैनपसेला गाउँको विपन्न परिवारमा जन्मिएर एमालेको केन्द्रीय सदस्यसम्म भएका भैरवबहादुरले विगत सम्झँदै भने, ‘मैले हार्दा धेरैपटक मेरा शुभचिन्तकले आँसु बगाएको सम्झना छ, अबका दिनमा सबैको अनुहारमा हाँसो ल्याउने गरी काम गर्नेछु । मेरो कामबाट मेरा मतदाताले शिर झुकाउने अवस्था आउन दिने छैन ।’ सदरमुकामको खुलामञ्चमा आयोजित विजय उत्सवमा यसो भनिरहँदा उनी भावुक भएका थिए । उनको भाषण सुनिरहेका कतिपयका आँखा रसाएका थिए ।
१८ वर्षको उमेरमा २०३३ बाट कम्युनिस्ट राजनीतिमा प्रवेश गरेका भैरवबहादुरले पार्टीका मोर्चा, संगठनमा थुप्रै जिम्मेवारीपूर्ण भूमिका निर्वाह गर्ने अवसर पाए पनि संसदीय अभ्यास गर्ने अवसरबाट भने पटक–पटक वञ्चित हुँदै आएका थिए । २०३४ मा अनेरास्ववियुको सुदूरपश्चिम संयोजकको जिम्मेवारी सम्हालेका उनी २०४३ मा युवा संघ बझाङको अध्यक्ष भएका थिए ।
२०४७ मा अखिल छैटौंबाट एमालेमा प्रवेश गरेका भैरवबहादुर २०५३ मा जिल्ला कमिटीको सचिव भए । निडर र प्रस्ट वक्ताको छवि हुँदाहँुदै पनि आफ्नै पार्टीभित्र समेत उनलाई ‘सदावहार हरुवा’ नेता भनेर कतिपयले घोचपेच गर्थे । उनी आफू जुन अवस्थामा भए पनि जनताकै काम गरिरहेको र राजनीतिमा हार–जित स्वाभाविक भएको प्रतिक्रिया दिन्थे ।
२०५१ को मध्यावधि निर्वाचनमा १ सय ३१ मतको झिनो अन्तरले हारेको स्मरण गर्दै उनले भने, ‘त्यसपछि पार्टी फुटेर माले–एमाले भयो । आन्तरिक रूपमा भएका औपचारिक–अनौपचारिक फुटका कारणले पनि धेरैपटक पराजय भोग्नुपर्‍यो । फुटको अवस्थामा हार व्यहोर्नुपरे पनि अहिले सबै वामपन्थी जुटेका वेला जित भएको छ ।’
तत्कालीन अवस्थामा भूमिगत रूपमा कम्युनिस्ट आन्दोलनमा सहभागी भएका भैरवबहादुरले थुप्रैपटक जेल जीवन भोगेको र सरकारी दमनको सिकार भएको बताए । जे–जस्तो अवस्थामा पनि आफूले जनताको हितलाई केन्द्रमा राखेर काम गरेको उनको भनाइ छ । ‘मेरा लागि जनताको निर्देशन सबैभन्दा ठूलो कुरा हो,’ उनले भने, ‘जितिसकेपछि जिल्ला नफर्कने भनेर नेतालाई लाग्दै आएको आरोप मेरो पालाबाट अन्त्य हुनेछ । दु:खी गरिब जनताको झुपडीमा बसेर योजना बनाउने छु ।’

(इकान्तिपुर)