१५ चैत्र २०८०, बिहीबार

बडीमालिका यात्रा र मेरो अनुभव



Badimalikaबाजुराको बडीमालिकाको बारेमा मैले एक दशक अघिदेखि सुन्दै आएको हो । धार्मिक र पर्यटकीय दृष्टिकोणले निकै चर्चामा रहेको बडीमालिका जाने रहर यसबारे सुनेदेखि नै लाग्दै आएको हो । तर, अनेक कारणले साइत जुरेको थिएन ।
यसपाली साथीहरूसँग बडीमालिका जानेबारे छलफल भयो । त्यस्तो रमणीय र प्रशिद्ध धार्मिक क्षेत्रमा एक पटक भए पनि जानुपर्छ भन्नेमा सबै एकमत भयौं । सोही योजना अनुसार भदौ ६ गते म, धनगढी सन्तोषीटोलका रमेश शाही, चौराहका डबिन शाही, चौराहकै शिशिर हमाल र अत्तरियाका मोहित शाही समेत पाँच जना बडीमालिकाका लागि धनगढीबाट प्रस्थान गर्‍यौं । Badimalika
हामी आफ्नै गाडीमा गएका थियौं । धनगढीबाट प्रस्थान गरेको पहिलो दिन बुढीगंगा नदीको किनारमा रहेको बम्का बजारमा बास बस्यौं । अर्को दिन हाम्रो खास यात्रा शुरु भयो । हामी बाजुराको सदरमुकाम मार्तडीबाट बडीमालिका जाने योजनामा थियौं, तर बडीमालिकाको पूजा छुट्ने भएकोले नाटेश्वरीको रुटबाट बडीमालिकाको यात्रामा हान्नियौं । Badimalika
बुढीगंगा किनारबाट हिडेको दिन हाम्रो बास नाटेश्वरी मन्दिरबाट सात घण्टाको यात्रापछि ठूलीगडामा भयो । ठूलीगडामा त्रिपालले बनाएको अस्थायी होटलमा स्वादिष्ट खाना खाएर मस्तले सुत्न गइयो । त्यहाँ बास बसेको एक जनालाई एक सय रुपैयाँ, एक रोटीको २० रुपैयाँ, चनामटरको झोलको ६० रुपैयाँ, जडीबुटीको चियाको २५ रुपैयाँ र स्थानीय दूधको प्रति गिलास ३० रुपैयाँ तिर्नुपर्दो रहेछ । त्यस्तो अनकन्टार ठाउँमा खाना वा बास बसेको पैसा तिर्न गाह्रो लागेन । होटलवालाले सेवाभावले नै हामीलाई बस्न र खान दिएका थिए । होटलवालाले पैसा अभाव छ भने खाएको वा बसेको पैसा नतिर्नुस् । केही समस्या भए पैसा लैजानुस भनेको सुन्दा अच्चम लाग्यो । वास्तवमा यो मानवीयताको उच्चतम नमूना हो भन्ने लाग्छ । Badimalika
ठूलागडाबाट हामी उकाली चढ्दै बडीमालिकातर्फ लाग्यौं । हुन त बुढीगंगाबाट हिड्दा नै ठाडो उकालो चढ्दै आएका थियौं । शुरुको दिनमा त किन आइएछ ? भन्ने लागेको पनि हो, तर दोस्रो दिनदेखि झन कठिन बाटो भए पनि आनन्दले हिड्न सकियो । बाटोमा भेटिएको ढुंगाको कठिन द्वारमा दुईपटक छिर्‍यौं । त्यो द्वारलाई धर्मद्वारमा भनिदो रहेछ । बाटोमा विभिन्न खालका जडीबुटी हेर्न पाइयो । विभिन्न जातका फूल हेर्न पाउँदा मन आनन्दित भयो । बडीमालिका पुग्नै लाग्दको भीर डरलाग्दो थियो, उत्तिकै रोमाञ्चक पनि । फोटो भने मज्जाले खिच्न पाइएन, किनकि घरी पानी पर्ने पर्दथ्यो भने घरी कुहिरो लाग्थ्यो । त्यसैले आँखाले देखेको कुरा क्यामरा मार्फत संसारलाई देखाउन पाइएन । बडीमालिका पुग्न हामीलाई नौ घण्टा बढी समय लाग्यो । मालिका पुगेपछि भने आफूभन्दा तल बादल देख्दा गज्जब लाग्यो । Badimalika
बडीमालिका पुगेपछि त्रिपालको शहर पुगेजस्तो लाग्यो । त्यहाँ सयौं त्रिपालमा हजारौं मानिस थिए । बडीमालिका जाँदा प्राकृतिक रूपमा जुन सौन्दर्य छ, त्यो सौन्दर्यलाई अझै राम्रो बनाउन पर्यटन बोर्डले विशेष ध्यान दिन जरुरी छ । हामी मालिका जाँदा बाटोको बारेमा जानकारी दिने राम्रो मानिस भेटिएनन् । त्यसैले बुढीगंगाको किनारमा बाटोको बारेमा जानकारी दिने होडिङ बोर्ड, विभिन्न ठाउँमा त्यहाँको भौगोलिक अवस्था तथा ऐतिहासिकता र धार्मिक महत्त्वबारे जानकारी दिने खालका सूचना बोर्ड राख्नु जरुरी छ ।
बडीमालिका जाँदा पानी परिरहने भएकोले प्लाष्टिकले बेरेर सामान झोलामा हाल्नुपर्ने रहेछ । साथै औषधि, स्लिपिङ ब्याग, रेनकोट, त्रिपाल वा टेन्ट, थर्मकोल म्याट, छाता, टर्च, वर्षादी, थर्मस, हल्का बोक्न सकिने खानेकुराहरू लैजान जरुरी हुँदो रहेछ ।
बडीमालिकामा हामीले लाइन सकिएपछि बाइसधाराको पानी ल्याएर राति १० बजे पूजाआजा गर्‍यौं । खासमा चर्तुदशीको बिहान बडीमालिकाको पूजा गर्ने चलन रहेछ । हामीले भने अघिल्लो दिनमै पूजा गर्‍यौं । त्रिवेणीमा नुहाएर पूजा गर्नु राम्रो मानिदो रहेछ । हामी भने अर्को बाटो गएकोले त्रिवेणी जान पाएनौं । त्यसैले हामी बाइसधाराको पानीले छिटा हालेर पूजा गरेका थियौं । Badimalika
चर्तुदशीको दिन हामी फेरि नाटेश्वरी फर्कियौं । जनैपूर्णिमा दिन नाटेश्वरीमा पूजा लाग्दो रहेछ । खासमा बडीमालिका जानै पर्ने ठाउँ रहेछ । धर्तीमा यस्तो सुन्दर ठाउँ सायद कमै ठाउँमा होलान् । हामीले फेरि पनि बडीमालिका जाने योजना बनाएका छौं । अर्कोपटक त्रिवेणी पाटनको सौन्दर्य समेत हेर्ने चाहना छ ।Badimalika Badimalika Badimalika

सम्बन्धित

प्रतिक्रिया दिनुहोस्
विशेष समाचार